بدون هیچ پیام درخوری

پر از خالی

 قدم  می زند هنوز

        در ساعت بعد بامداد

   گاهی یکی یکی

             و گاهی دوتا دوتا

 از پشت کوچه محله ما  . . .

 

 می گفت بعد باران

 کوچه ها عابران پیاده را فریاد می کنند

 و مردان خسته

 فرصتی برای مأیوس شدن دارند

 

            با این همه  

                     با هر تردید

                            یک قدم به خانه نزدیکتر می شد